Το κατώφλι του Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης πέρασε το Σάββατο 4 Μαϊου το πρωί, ο υποψήφιος δήμαρχος και επικεφαλής του συνδυασμού «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη» Σπύρος Βούγιας. Το ψηφοδέλτιο περιλαμβάνει 53 ονόματα υποψήφιων δημοτικών συμβούλων, εν όψει των εκλογών της 26ης Μαϊου.

Ο Νίκος Δοϊρανλής είναι ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής, στέλεχος στο πολιτικό κίνημα Ποτάμι και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο Θεσσαλονίκης και τη δημοτική ενότητα Τριανδρίας, με τον συνδυασμό «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη» του Σπύρου Βούγια. 

Τον συναντήσαμε και του ζητήσαμε να απαντήσει επιγραμματικά, σε 20+1 ερωτήσεις για μια ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη:

1. Τι νέο θα προσδώσει η ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη, στη διοίκηση της πόλης;
Φρέσκια ματιά, σύγχρονη διοίκηση και αποτελεσματικό management στα προβλήματα της καθημερινότητας μέσω από ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα 100 εβδομάδων.

Ένας υποδειγματικός, πρότυπος Δήμος, με άψογη οργάνωση και υποδομές, δεν λειτουργεί πια ούτε ως απλή κοινότητα, ύστερα από την απορρόφησή του από το Δήμο Θεσσαλονίκης, αυτό ήταν το βασικό παράπονο που εξέφρασαν θεσμικοί εκπρόσωποι της Τριανδρίας, μεταξύ των οποίων και ο πρώην δήμαρχος Δημήτρης Σερβετάς, παλαιότεροι και σημερινοί αιρετοί της δημοτικής ενότητας και κάτοικοι της περιοχής, στην εκδήλωση που οργάνωσε η δημοτική παράταξη «ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη».

Μεταξύ των βασικών θεμάτων που συζητήθηκαν, ήταν η έλλειψη χώρων στάθμευσης, τα προβλήματα με τα δημοτικά ιατρεία και τη σχολική στέγη, καθώς και η καταπάτηση του χώρου των πεζοδρομίων από κάθε είδους εμπόδια.

Η συμμετοχή, είναι ο πυρήνας της δημοκρατίας μας. Στις επερχόμενες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, θα επιλέξουμε την πόλη που θέλουμε, τα επόμενα χρόνια. Με τον συνδυασμό ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη, του Σπύρου Βούγια, θα είμαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος δήμου Θεσσαλονίκης, για τη δημοτική ενότητα Τριανδρίας.

Γιατί υποψήφιος:

Διότι θέλω να συμμετέχω, σε μια ωραία προσπάθεια στην οποία δεσμευθήκαμε, για τη δημιουργία μιας ΠΟΛΗχρωμης Θεσσαλονίκης. Μιας πόλης ζωντανής και γεμάτης ενέργεια, όπου θα φυσάει ένας αέρας εξέλιξης, χαράς, πολιτισμού. Κάπως έτσι άλλωστε, έγινε και η επιλογή του ονόματος του συνδυασμού.

Η προσπάθεια για μια ΠΟΛΗχρωμη Θεσσαλονίκη έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετούς μήνες. Ωστόσο, τα εγκαίνια του εκλογικού κέντρου, έχουν τον συμβολισμό τους, σηματοδοτώντας την έναρξη της τελικής ευθείας προς τις δημοτικές εκλογές.

Μέσα σε μια ενθουσιώδη ατμόσφαιρα, με πολύ κόσμο, με κρασάκι και ζωντανή μουσική, κάναμε την αρχή, στο νέο πολιτικό "στέκι" μας, στη Δημητρίου Γούναρη, στο Κέντρο της Πόλης.

Καλό αγώνα και επιτυχία σε όλη την ομάδα της ΠΟΛΗχρωμης Θεσσαλονίκης!

Το όραμα αυτό δεν μπορεί να αρκείται πλέον σε μια περιορισμένη και συμβατική διευθέτηση των αυτονόητων τεχνικών έργων ή μικρούς αποσπασματικούς εξωραϊσμούς. Οφείλει να παρουσιάσει ένα ευρύτατο σχέδιο στοχευμένων παρεμβάσεων, με στιβαρές πρακτικές και συμβολικές χειρονομίες σε όλα τα επίπεδα.

Η γεωπολιτική και οικονομική συγκυρία μοιάζει τώρα να μπαίνει σε μια καλύτερη φάση, παρά τους κινδύνους και τα πισωγυρίσματα που πάντοτε ελλοχεύουν. Μετά την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που επέφερε η κρίση, η χώρα και ειδικότερα η περιοχή της Θεσσαλονίκης, θα μπουν, λογικά, σε μια σταδιακή φάση ανάπτυξης. Οι προβλεπόμενες ιδιωτικές επενδύσεις που θα αναβαθμίσουν το λιμάνι (με την κατασκευή του 6ου προβλήτα) και το αεροδρόμιο (με το νέο τερματικό σταθμό και το διάδρομο προσγείωσης) καθώς και η ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρομικού δικτύου και η ανανέωση του τροχαίου υλικού, θα πολλαπλασιάσουν το φάσμα επιρροής αλλά και το επίπεδο εξυπηρέτησης των εμπορευματικών και των επιβατικών μεταφορών της ευρύτερης περιοχής.

Μέχρι το 2009, η πλαστή ευμάρεια της εποχής, με την καλογυαλισμένη της ψευτοπολυτέλεια, κάλυπτε επιφανειακά τις μεγάλες αδυναμίες του πολεοδομικού ιστού. Στην πραγματικότητα, όμως, ενέτεινε το πρόβλημα, λόγω της έντασης των άσκοπων καταναλωτικών συνηθειών, της αύξησης των αλόγιστων, ρυπογόνων μετακινήσεων με Ι.Χ. και της αποτυχίας του υπερσυντηρητικού πολιτικού συστήματος (στο Δήμο και την Περιφέρεια) να συγκροτήσει μια σύγχρονη ταυτότητα ανθεκτικής, ανοιχτής και βιώσιμης πόλης.

Η κρίση που ακολούθησε, τσάκισε κυριολεκτικά το ήδη κουρασμένο σώμα της πόλης: κλειστά μαγαζιά, μουτζουρωμένοι τοίχοι από γκράφιτι, σπασμένα πλακάκια, γλίτσα στα πεζοδρόμια, κακή αισθητική, εκτεταμένη επαγγελματική επαιτεία, παραβατικότητα, παραίτηση και αστική βία παντού.